Хүн гэдэг их сонин шүү. Хүний хүсэл шунал, хамаарал гэдэг зүйлс тун сонин....Амьдрах хүсэлгүй атлааа үхлийг хүсэхгүй тэр мэдрэмж хайрыг хүсэх атлааа хайртай хүнээ алдах мэдрэмж
өөөртөө томоо хана босгочихооод тэр ханыг нурааах хүнийг хүлэээх....
Өөртөө томоо зорилт тавьчихааад зааа биелүүлнээ гээд сууух.....
Хүн болж төрнө бусад хүмүүс шиг энгийн байх...үнэндэээ би яг л бусад хүн шиг болж байна...үзэл бодол минь явцуу болж харах сэтгэх үйлдэл минь хавчигдмал болжээ...Эгээ л бусад шиг алхаж идэж инэээж бусдааас өөр байх шаардлага алга бусад шиг байх нь илүү амар ч юм шиг....
Хүсэл минь унтрах мэт магадгүй ирэх ёстой байсан зүйлийг тэгтлээ их хойшлуулчихсан байсан учраас болох юм болдгоороо болж буй мэт
Мөрөөдөл хүсэл тэмүүлэл абстракт зүйлс үгүй болж улам материалист шинж давамгайлах жишээний. Ашиг хонжоо
үнэндэээ өөөрийгөө бодохоо больж
Би юунд дуртай юуг хүсэж байгаадааа ЭРГЭЛЗЭЖ эхлэх
хуучны бүхэн тодрон гарч ирээд байна ууу хуучны би алга болоод байна гэдгийг ялгахаа болилоо.....
Эгэл жирийн хүн шиг болж этгээд сонин зүйлсэд дурлахаан больж нэгэн хэвийн хэмнэлд ээнэгшин дасаж элдэв бусын зүйлсэд шунан дурлахаа больжэээ....
Ярих нь улам багасаж хөндлөнгийн ажиглагчын үүргийг гүйцэтгэх болж....
Аар саархан зүйлсэд бухимдахаан больж шалдар булдар хэрүүлэээс залхаж
Хэн чанг орилж байгаа нь мундаг биш хэн хамгийн зэвүүн сэтгэж эрээвэр хураавар хор хутгаж байгааг ажигладаг болчихжэээ....
Нас залуу ч арай л эрт буурь суух шинжтэй.... Өөрийгөө хайхааан больж өрөөл бусдыг ажиглаж үнэндээ тэмүүлэл үгүй амьдарч байгаагаа өдөр тутам ажиглах бөгөөөд
Зугаа цэнгэлээс таашаал авахаа больж эхэлж байна.
Хийж бүтээхийн гарааас гар оюунааас ундрах үгсийг урлаж амьдармаар санагдавч санаанд ер буухгүй агааад одоогын би дараагын би-н талаар бодох сөхөөгүй
Гэнэт л амьдармааар бүр гайхалтай эрч хүч орох хийгэээд тэрхэн дорооо унтрах бөгөөөд эрс шийдвэр огтоос байхгүйн дэээр бүлээн цог шиг нэгэн хэмэээр асна...Тогтмол хурд амжилтыг олдог ч үнэндэээ урсгал жигд байх тусмаа уйтгартай санагдана....
тэглээ гэээд өөөрчлөлтөд огтооос дургүй агааад өөрчлөлтөд хэт мэдрэмтгий хандана....
Цаг хугацаа өнгөрөх тусам бүгд өөрчлөгдөх авч би яагаад өөрчлөгдөхгүй байгааад тун их гайхна.....Цагийн урсгалд өөрөө өөрөөрөө үлдэж байгаагаа аз гэж бодох хэрэгтэй юу эсвэл өсөж дэвжихгүй учрааас өөрчлөгдөхгүй байна уу гэдэгтээ эргэлзэж эхлэнэ...
Гоо сайхан гооо зүйн таашаал өдөр ирэх тусам өөрчлөгдөх хэдий ч хуучинсаг хүн бололтой би....
Хэзээ нэгэн цагт гэрэлтдэг хүн гэж тодорхойлуулж байсан бол одоо сүүмийх гэрэлний туяа шиг л өөрийгөөө санах аж...Тэглээ гэээд сэтгэлээр унахгүй бөгөөөд хэзээ нэгэн цагт гэрэлтэнэ гэдэгтэй итгэдэг ч юмуу хэзээ ч гэрэлтэхгүй байсан ч шаналахгүй ч юм уу....Хөг эгшиггүй амьдралдааа дасаааад хөвөрсөөөр байгаа өдрүүдийг хэвэнд нь үлдээхийг хүссэн юм шиг.
Шунал байхгүй. надаас мундаг хувцастайд, утастайд, эд хөрөнгөтэйд, бэлзэгтэйд хэзээ ч атаархаж явсангүй....Ямар хүнд би атаархдаг юм бол?
Сайхан аавтайд сайхан ээжтэйд сайхан гэр бүлтэйд, сайхан авьяастайд, сайхан чанартайд, зөв хүмүүжил зөөлөн инээмсэглэлд...Хийж бүтээх гэсэн эрмэлзэлд хийж чадаж байгаа зоригт нь,,,Хэнээс ч илүү бүтээлч занд нь , хэнээс ч дутахгүй өөрийгөө илэрхийлж байгаа үзэл бодолд нь. хэнтэй ч дутахгүй ярих мэдлэгтэйд нь...гаргаж байгаа бүтээлд нь гаргахыг эрмэлзэж байгааа сэтгэлд атаархдаг байсан....
......Гэтэл амьдрах тусам энэ бүхэн замбараагүй болж байгааад нас ахихын хэрэээр материааллаг зүйлс намайг тодорхойлж байгаад...тэгтлээ их хүсдэг атлаа зэвэрч байгааагааа ямар ч тэмцэлгүй зөвшөөрч сууугааааа санагдах болж
хэн нэгэнд өөрийгөөө ойлгуулахыг хүсэх мөртлөө хэзээ ч учирлаж тайлбарлаж байгаагүй мэт санагдлаа...үнэндэээ энэ блогт сараачиж л суугаа юмдааа.....
